رسم روزگاره..... 

 کسی که از دیدنش سیر نشده ای زوداز دنیای تو میرود

 بدون اینکه حتی ردی و نشونی از خودش در دنیای تو به جا بزاره

چه آرزوهایی با او نداشتی ، چه آینده ی زیبایی را با او می دیدی،

فرصت نشد که فقط یک بار سرت را بر روی شانه هایش بزاری و گریه کنی.........

                                              رسم روزگاره.....

 او که میرود ، برای همیشه هم می رود

 و آنقدر تنها می شوی که حتی نام روزها را فراموش میکنی

 و گذشت زمان را احساس نمی کنی ، از صدای تیک تیک ساعت بیزار می شوی

  و با آنکه تنگ دل تو شکست اما ماهیش آزاد نشد.

  راستی تو که او را خیلی دوست داری: اگه هنوز باد شمعهایت را خاموش نکرده،

   اگه هنوز شمع بالهایت را نسوزانده ، اگه هنوز می توانی به او هدیه ای

 شاخه گلی بدهی و پس قدر لحظه لحظه ی این روزها را بدان

  او را در آغوش بگیر و تا فرصت داری به او بگو :

                                                             دوستت دارم